Sen benim dört mevsim kışı yaşayan yüreğimde karlı bir dağsın
Ben gün yüzü görmedim ki bu dağımın karı eriyebilsin
Bir dağ ne kadar büyükse senin gönlümde kapladığın yer de o kadar büyük
Ve benim kuş uçmaz, kervan geçmez, üzerinde ot bile bitmeyen gönlümde bir dağın ne derece anlamlı olduğunu bilemezsin
Bu dağı aşmam gerek belki ve aştığım zaman her şeyin daha iyi olacağından da adım gibi eminim
Ancak bunu aşacak gücü kendimde hissedemiyorum
Ben ne bu dağın hakimi olmak istiyorum
Ne de bu dağın varlığıyla kavgalıyım.
Onun hep var olacağını bilerek yaşıyorum sadece.
Bunu geç de olsa kabullenerek.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder